Naar Nagerkot

Vandaag staat de acht uur durende Hike naar Nagerkot op het programma. Na een bijzonder stevig ontbijt die bijna rechtop in mijn maag staat vertrekken we met Hira en Benot, de aspirant gids, naar Nagerkot , een flinke dagtocht verwijderd van waar we nu zijn. Het is stralend weer maar wel een beetje heiig.  Er zijn twee routes die we kunnen nemen. De eerste is de langste maar minder stijl, de tweede is ongeveer twee uur korter maar een stuk stijler. We besluiten om de steile route te nemen ook in verband met de mooiere uitzichten over de valleien.  Na de ouders van Hira uitgebreid bedankt te hebben voor de geweldige gastvrijheid en aangegeven te hebben dat dit voor ons een zeer bijzondere ervaring is geweest gaan we op pad. Een eindje verderop staat de blinde buurman ons op te wachten en ook van hem wordt afscheid genomen. Eindelijk lopen, want dat is er door omstandigheden tot nu toe nog niet van gekomen. Benot gaat alleen naar het dorp verderop om zes liter water te halen voor onderweg en hoopt ons later weer in te halen. Benot loopt met mijn rugzak op.  Het ouderlijk huis van Hira ligt op een lage heuvel en al gauw is het huis uit het zicht en wordt ik getrakteerd op een groots uitzicht op de rijst en koren velden in de valei. Het uitzicht strekt zich zover uit dat het bijna niet te bevatten is. Nadat benot ons heeft ingehaald zetten we de pas erin. We gaan alleen maar stevig berg opwaarts.  Volgens Hira zal dit de hele dag zo zijn totdat we aan her eind van de middag het plaatsje  zullen  bereiken. Soms is het pad goed begaanbaar maar op andere momenten bestaat het pad uit louter stenen en rotsen De route die wij nemen gaat dwars door agrarisch gebied en passeert allerlei kleine gehuchtjes en dorpjes. Iedereen die we tegenkomen groet ons en is uiterst vriendelijk. We ontmoeten veel arbeiders tijdens het zware werk op het land. De rijstoogst wordt binnengehaald of de rijst moet gekeerd worden. Alles met de hand. Ik waan me in een andere eeuw. De zon schijnt stevig en de eerste zweetdruppels komen al los. Na een uurtje lopen komen we aan bij een huis en Hira wijst me op een grote boom die flinke gele vruchten draagt. Hij vraagt of we die willen proeven en in een mum van tijd zijn we uitgenodigd door de vrouw des huizes om thee te komen drinken en een van de vruchten te proeven. De vrucht lijkt erg op een grapefruit. In een mum van tijd heeft Hira met een groot krom mes de vrucht geschild en deelt grote parten uit. Ik kan niet achter de lokale naam komen van de vrucht maar hij smaakt heerlijk. Ondertussen zijn ook de buren aangeschoven en wordt het een gezellige boel. We krijgen heerlijke zwarte thee geserveerd en ik voel er wel wat voor om de rest van de dag hier te blijven zitten. Ik schiet een paar plaatjes maar dan moeten we al weer verder, willen we Nakerkot aan het eind van de middag halen. We zijn nog maar een uurtje onderweg en we moeten nog minstens zeven uur. Sommige delen van het parcour zijn erg stijl en ik merk dat dit een hoop van mijn energie vraagt. Onderweg komen we veel traditionele Nepalese inwoners tegen. Ik hoop de sfeer dmv  mijn camera vast te leggen. Tussen de middag krijgen we een stevige lunch in klein winkeltje gerund door een oude baas. Het is een klein schuurtje met een lage voordeur. Binnen is het donker. Er staat een klein tafeltje met een bankje. Wim en ik nemen plaats en alle anderen blijven bstaan of zitten buiten bij de winkel. In de hoek van het Winkeltje brand een knapperend houtvuurtje waarop onze lunch wordt bereid. Nepalese noedelsoep met gebakken ei. Ik heb honger door de behoorlijke inspanningen van de tracking en lust wel een hapje. Onze gids Hira helpt de oude baas met de voorbereidingen. Hij bakt de eieren en serveert de soep. Waarschijnlijk  komt het door de context waarin ik het de lunch eet maar het smaakt goddelijk. We lopen door een gebied waar heel weinig toeristen komen. Dat merk ik aan de manier waarop we worden begroet. Smiddags zitten we even uit te rusten en al gauw vormt er zich een groepje vrouwen en kinderen bij ons in de buurt. Het blijken een dochter, moeder en grootmoeder te zijn. De dochter heeft een baby'tje van ik schat twee à drie maanden. De moeder van de dochter geeft  het baby'tje een uitgebreide massage met olie,  midden op de stoep waar ook wij zitten. Het is heerlijk weer en de ontspannen sfeer doet me goed. Iets wat ik al de hele tijd in Nepal ervaar. Het is nog ongeveer drie uur naar Nagerkot en we gaan snel weer door. De laatste kilometers zijn zwaar omdat het pad stijler wordt maar ook omdat de gidsen steeds een shortcut nemen. Stijlrecht omhoog van het ene rotsblok op het andere. Ik ben echt afgepeigerd en vind het gênant dat ik door Nepalese ouden van dagen, vrouwen en kinderen wordt ingehaald. Uiteindelijk bereik ik Nagerkot met een rooie kop, verkrampte benen, zere knieën en heftig snakkend naar een biertje. Bij  de gidsen is geen druppeltje zweet zichtbaar laat staan een spoortje van vermoeidheid.