Namaste

Wat mij opvalt is dat de Nepalezen in zijn algemeenheid bijzonder vriendelijk en toegankelijke mensen zijn. Overal waar je komt wordt je begroet met het bijna devote gebaar van de samengevouwde handen gekoppeld aan het vriendelijke woord Namaste. In het begin voelde ik enige gene , door middel van hetzelfde gebaar , mijn dank over te brengen, maar ondertussen is dit volledig over. Ik draai er mijn hand niet meer voor om. Ik breng volleerd mijn handen bij elkaar en merk dat ik zelfs ondertussen al zo ver ben dat ik  een lichte buiging maak.
Ik voel me erg thuis in Nepal en dat is belangrijk. ik ben ver weg van huis en voor het eerst zolang weg zonder Alma en dat is bijzonder. Vooral de wijze waarop Rhamani en Hira de gids met ons omgaan is plezierig en zorgt er  voor dat we ontspannen onze reis kunnen maken. Met Hira hebben we afgesproken dat hij ons na onze ontdekkingen in Tibet bij de grens weer ophaalt en onze gids blijft voor de resterende dagen in Nepal. Hira is een uitermate vriendelijke jongeman. zijn leeftijd schat ik in de dertig. Hijzelf woont een kilometer of 10 buiten Kathmandu maar zijn familie woont op het platteland. Hij werkt als gids voor Himalayan rock en is vaak van huis. Met regelmaat doet hij de annapourna trekking en dat is minimaal 21 dagen lopen door de meest fantastische natuur die er maar te vinden is. Hira heeft een vrouw en twee kinderen en kan met het gidsen redelijk in zijn levensonderhoud voorzien. Nepal is een zeer arm land met veel werkeloosheid. het hebben van een baan is belangrijk en Hira vertelt dat hij het gidsen voor toeristen met veel plezier doet. Als zoveel arme landen heeft  Nepal nauwelijks een middenklasse en moet het ook vooral van de toeristen hebben. Ik zag tijdens de busrit een levensgroot reclamebord met daarop de slogan : "Ondersteun het toerisme"  Toerisme is werk, werk is geld, geld is geluk. Toerisme is geluk. Of het zo echt werkt weet ik niet maar ik kan me wel voorstellen dat toeristen graag gezien worden. Gisteren ben ik met Hira in een taxi naar het echte centrum van Kathmandu geweest om een cardreader te kopen om mijn fotos te uploaden. Je moet je voorstellen dat de gemiddelde weg in kathmandu amper 4 meter breed is en dat een continue stroom van voetgangers ,waaronder kinderen en bejaarden, maar ook scooters, taxi,'s en motoren zich in beide richtingen begeven. Het was werkelijk een geschenk van Visnu dat we niet iemand doodgereden hebben. Op mijn vraag of er niet veel dodelijke ongelukken gebeuren keek de chauffeur mij heel schaapachtig aan. Overigens had hij wel een hele batterij aan afbeeldingen van godheden, gebedssnoeren en een heuse mini hindoetempel op zijn dashbord geschroefd. Dat stelt waarschijnlijk mijn vraag aan hem in een wat ander daglicht. Na een cardreader te hebben gescoord zijn we lopend terug gegaan naar het hotel. Bijna op elke hoek van de straat staat een boedhistische of hindoeïstische tempel. Op mijn vraag hoeveel tempels er in Kathmandu zijn antwoord Hira dat dit er meer dan 5000 zijn. Tijdens het lopen valt het me op dat  bij elke tempel die hij  passeert heel even, bijna ongezien,de tempel aanraakt en vervolgens een gebaar naar zijn borst en voorhoofd maakt. Ongeveer 85 procent van de Nepalezen is hindoeïstisch, 10 procent is boedhistsich en de rest moslim of christen. Het geloof speelt een diep gewortelde rol in de Nepalese samenleving.