Zonsopgang boven de Himalaya

Vannacht hebben we in het gyang-gyan hotel In tsigatse overnacht. Een gewoon hotel aan de rand van de stad dicht in de buurt van het klooster dat we gaan bezoeken. Dit hotel geeft me een beter gevoel dan het wat Maoïstische geval waar we gisteren sliepen, alhoewel hier bijna niets werkt. Het vragen of er internet aanwezig is in het hotel is het intrappen van een open deur. Het sowieso  vinden van internet in tsigatse is een mijl op zeven. Dat maakt maar weer eens pijnlijk duidelijk hoe afhankelijk ik ben van alle moderne snufjes zoals internet, iphone en ipad. In Nepal ben ik mijn iphone kwijtgeraakt in de bus van jomsom naar beni. Een wijze les. Het bezoek aan de stupa is net als alle andere bezoeken weer een bijzondere ervaring. De stoepa is gebouwd in de veertiende eeuw door een lokale monnik en herbergt in  totaal 100.000 afbeeldingen van de boedha. Daarnaast bestaat de stupa uit vier etages. Verschil met andere stupas is dat deze van binnen te bezichtigen is en bestaat uit 77 tempeltjes. Op de vier windrichtingen staan wat grotere tempels met daarin levensgrote boedhabeelden. Boeddha's  van het verleden, boeddha's van de toekomst, boeddha's van de wijsheid en boeddha's van de leegte.er zijn zoveel boedhhas als er mensen zijn. Ieder mens heeft de mogelijkheid in zich tot boedhha te worden. Ook deze stupa is het ultieme doel van veel pelgrimgangers uit de verschillende streken van Tibet. Veel pelgrimgangers komen hier maar eenmaal in hun leven en willen naast deze stupa ook andere bedevaartsoorden zoals het joghang en het Potala bezoeken. Vaak zijn het arme mensen van het platteland met weinig tijd en geld en hebben hier hun hele leven naar toe geleefd. Veel pelgrimgangers lijken dan ook wel haast te hebben wat weer in tegenstelling lijkt met hetgeen het boedhisme predikt. De houten trappetjes in de stupa, die van de ene etage naar de andere leiden, zijn bijzonder smal en donker. Vele mensen staan zich dan ook te verdringen om naar boven en naar beneden te gaan en geeft mij maar vooral Wim een bijzonder opgesloten gevoel. Ook hier zijn weer mensen van allerlei leeftijden. Ook mensen op zeer hoge leeftijden worden deze trappen opgesleept want anders kan ik het niet omschrijven. Alle pelgrimgangers bezoeken de 77 kapelletjes en offeren geld. Voor elke boedha 1 yuan. De boedhist gaat er vanuit dat elk offer in dit leven in een volgend leven dubbel zoveel oplevert. Elke pelgrimerende Tibetaan offert tijdens zijn pelgrimsreis heel wat yuans. Een goede investering in de toekomst maar ook wel wat in strijd met de boeddhistische principes om opportunistisch gedrag zoveel mogelijk te voorkomen. De rondgang linksom langs alle beelden en afbeeldingen is bijzonder. Vanaf de vierde etages heb ik een prachtig uitzicht over Het oude gedeelte van de stad en aan de achterkant zicht op de berg waar het klooster ligt. Veel pelgrimgangers trekken als een eindeloos lange kolone mieren de steile berg op. Veelal gekleed in monnikspij of traditioneel Tibetaanse kleding. Aan welke kleding men draagt kan men zien uit welke streekvan Tibet men komt . Vrouwen zijn vaak in lange donkere kleding gestoken met om het middel een kleurige riem, bewerkte zilveren gesp of sjerp, de diepzwarte haren vaak op het hoofd gevlochten versierd met felgroene of blauwe edelstenen. Mannen dragen vaak een lange donkerbruine mantel met een bontkraag met om het middel een riem, soms afgemaakt met een grote leren muts van vossenbond. Veelal draait men in de rechterhand  een gebedsmolen en prevelt men "ohm mani padme hum". Vanaf de bovenste rand van de stupa kijk ik uit over de met zon overgoten stad en het berglandschap en doe me tegoed aan de warme zonnestralen. Een rust daalt over me neer. Bijna prevel ik ohm mani padme uhm maar dit gaat me toch iets te ver.