Het temmen van de geest

Vreselijk gekras van kraaien en het krolse gemiauw van katten wekt mij uit mijn slaap. het is zes uur 's morgens en ik bevind mij op mijn hotelkamer in Kathmandu Nepal. In hotel Marsyangdi mandala om precies te zijn. Na een lange vlucht via een tussenstop in Dubai kwamen mijn goede vriend Wim en ik aan op het vliegveld van Kathmandu. rahmani , de medeeigenaar van travelagency Himalayan rock zou ons volgens het reisschema ophalen op het vliegveld. Het reizen verliep zonder noemenswaardige problemen. op Schiphol vistte alleen een oplettende vrouwelijke douanebeambte mijn vlijmscherpe ambachtelijk gefabriceerde handgemaakte knipmes uit mijn handbagage. Daarmee had ik zonder meer de complete bemanning van de Boeing 747 van Arkefly om zeep kunnen helpen en alle inzittenden makkelijk kunnen gijzelen. De vrouwelijke douanebeambte keek me vriendelijk lachend aan en zag meteen dat ik nietvvan het type terrorist ben. rahmani was tegen de afspraak in, in geen velden of wegen op het vliegveld te bekennen. We waren ruimeen uur eerder dan gepland aangekomen en dat uur ook weer snel kwijt geraakt vanwege het regelen van ons visum. eigenlijk was het visum in een vloek en een zucht geregeld nadat we 35 euro hadden neergeteld. de meeste tijd waren we echter kwijt aan het wachten in de rij van over het algemeen in paars en roze gekleurde vijftigers die net als ons aan de voorgenomen innerlijke reis wilden gaan beginnen. vlak buiten de hoofdingang van het vliegveld rook ik een geur die ik herkende. het was een zoete wat branderige lucht die ik kende van mijn reizen naar Nicaragua, een land waar ik al vele malen eerder ben geweest. Buiten de hoofdingang stonden tientallen taxichauffeurs en medewekers van reisburootje te wachten op toeristen die bij hen geboekt hadden. tientallen hielden bordjes en papieren omhoog waarop ze de namen hadden geschreven van de personen die ze op moeten halen om naar het geboekte hotel te brengen. in geen velden of wegen was er een bordje te zie met Cees of Wim. uiteindelijk hebben we rahmani gebeld. het bleek nog een reisgezelschap te zijn vanuit Nederland en de bus was al minstens een kwartier geleden vertrokken inclusief de van bloemen gemaakte welkomst slingers waar ik me zo op verheugd had. Binnen een half uur was er gelukkig een andere bus en na een levensgevaarlijke dollemansrit in het donker dwars door Kathmandu , stonden we in het hotel. een redelijk hotel in een interessante wijk van katmandu. We hebben de volgende ochtend om negen uur afgesproken op het kantoor van Himalayan rock en na ons verslapen te hebben en vijf maal langs het kantoor te hebben gelopen zonder het te hebben opgemerkt konden we om elf uur de zes formulieren invullen om de felbegeerde permits voor Tibet te bemachtigen. Bij de vraag welk beroep mijn partner in Nederland uitoefend had ik de bijna onbedwinbre neiging om in te vullen dat zij pro deo advocaat is bij een mensenrechtenorganisatie maar Rachmani zei dat dat niet verstandig zou zijn wilde ik de Himalaya niet alleen op fotos zien. gewoon maar wiskundedocent dus. Vanmiddag hebben we dhokadurwar. een imponerend oud complex van boedhistische tempels in het hartje van oud kathmandu bezocht . de grote hoeveelheid aan kleuren geuren en geluiden is er werkelijk overweldigend. De uitleg van onze gids rami was volledig en gedegen . met hem zijn we uiteindelijk naar een schildersschool geweest waar mandalas otewel tikas worden gescilderd. Een mandala symboliseerd het boedisme in een magisch gestileerd model volgens strenge boedhistische principes. Om volleerd manadela schilder te worden en de symboliek te kunnen onderwijzen vergt 20 jaar van intensieve studie en training. Na een les boedhisme en een biertje op het dakterras van een door onze gids aanbevolen restaurant met een meer dan fraai uitzicht over het wat mistige katmandou gaan we terug naar het hotel. Morgen moeten we om zes uur opstaan voor onze vlucht naar pokhara. Van pokhara gaat het naar Jomsom met de jeep en Dinsdag de start van de pelgrimstocht naar .Moukthinat . ik merk dat ik zo veel indrukken opdoe dat het moeilijk is om deze weer te geven. mijn hoofd zit vol met allerlei gedachten die vanuit allerlei onverwachte hoeken komen binnendrijven. Waar het in het boedhisme werkelijk om draait is het temmen van de geest. Ik heb nog een lange weg te gaan. Eerst maar eens die naar mouktinath zonder kleerscheuren afleggen