Hurry

Grappig om een taxi chauffeur Hurry the noemen in een land waar je maximaal dertig kilometer per uur kunt rijden en nog als een kaatsebal door de auto vliegt en zwevende ribben en wandelende nieren een hele andere betekenis krijgen.
Opnieuw hebben we een rit voor de boeg van zo'n zeven uur. Hurry blijkt een niet erg spraakzame en ingetogen man te zijn maar op een of andere manier klikt het wel. Hurry houdt van kaarten en in elke pause die we onderweg nemen spelen we .
We stoppen regelmatig in kleine theetentjes langs de weg en dat is op zich al een hele belevenis. Vooral het kontakt met de mensen vind in leuk al zijn het maar oppervlakkige kontakten. We rijden vandaag naar Chitwan voor de jungletocht. De weg ernaar toe is redelijk breed maar op sommige plekken zo vreselijk slecht dat de taxi soms maar stapvoets kan rijden. Grote scheuren en diepe kuilen zorgen voor behoorlijk wat oponthoud. Aan de ander kant hebben we vakantie en maakt dit soort ritten onderdeel uit van de charme van deze reis. Doordat de halve weg bestaat uit zand en stenen ontstaan er enorme stofwolken en alle bomen, planten maar vooral de huizen onder een grote laag stof. Dit geeft het geheel een bijzonder trieste aanblik waar ik niet vrolijk van wordt.

Ondanks deze charme ben ik blij dat we in het Chitwan resort aankomen. Dit resort heeft de naam gekregen van Wildlife Adventure Resort wat de afkorting heeft van WAR wat ik dan weer wat bedenkelijk vind. We hebben een mooie kamer in de buurt van de rivier waar we 's middags gelijk al een enorme krokodil spotten. Rondom het resort is een groot elektrisch hek gezet om de wilde olifanten buiten te houden. Grappig dat negen van de tien keer de electriciteit uitvalt en dat ik mijn vraagtekens heb bij de effectiviteit van dit hek maar goed, we zien wel.