Van Tolka naar Deurali

Vanmorgen ben ik vroeg wakker, voor mijn doen althans want Eric is al uren zijn bed uit. Ik heb de avond tevoren mijn ontbijt besteld bij Hira , onze gids, en hij heeft dit weer aan de medewerkers van de lodge doorgegeven. Ik heb toast met scrambled eggs besteld maar krijg te horen dat het buiten het seizoen is en er geen toast te krijgen is.

In plaats daarvan krijg ik een soort pannenkoekjes. Het smaakt me prima. Buiten is het nog steeds bewolkt maar om een uur of zeven zie ik opeens een glimp van de Annapurna. Majestueus torent de berg boven de omgeving uit. Rechts van de Annapurna is de fishtail te vinden, een piek van 6900 mrt en onderdeel van de Machapuchare en beiden worden door de Nepalezen las heilig beschouwd.
Tijdens de trail van de komende dagen komen we met regelmaat bordjes tegen waarop staat aangegeven dat voor respect voor de heilige berg er niet gespuugd of vlees mee de berg opgenomen mag worden. De doorgewinterde Himalaya wandelaar zal het wel een eitje vinden maar bij tijd en wijle is de beklimming van de berg behoorlijk zwaar. Je moet het je voorstellen als het bijna oneindig beklimmen traptreden die wel een onderhoudsbeurtje nodig hebben.

Hira vertelt ons precies wat we kunnen verwachten van de trekking. Al snel ben ik erachter dat er zoiets bestaat als Nepali flat. In de beleving van de doorgewinterde hier geen probleem maar mij kost het toch de nodige zweetdruppels. Gelukkig worden de inspanningen dubbel en dwars gecompenseerd door het prachtige landschap waar we doorlopen.

Naarmate we hoger komen wordt het landschap meer en meer ruiger en wisselen de rotspartijen zich af met de meest prachtige watervallen en uitkijken op de Annapurna die ondertussen in zijn volle glorie te zien is. De lucht is helder en blauw en de zon schijnt volop. Het klimmen gaat steeds beter en we voelen ons goed. Wat het meest indruk op me maakt zijn de vele Nepalese dragers die allerlei goederen en producten de heuvel opdragen. Kleine pezige, tengere mannen die minstens vijftig kilo dragen en als ik Hira moet geloven zijn sommige doorgewinterde dragers in staat om 150 kilo te dragen. Ik schaam me een beetje dat wij een drager bij ons hebben die onze spullen naar boven tilt maar ik heb me laten verzekeren dat deze bron van inkomsten erg belangrijk is voor hen. Sangharsha is onze drager. Sinds kort werkt hij samen met Hira, de hoofdgids van himalayan rock. Al een aantal jaren traint hij om als drager aan het werk te kunnen en dit is zijn tweede tracking. Het klikt goed onderling en elke avond spelen we een spelletje kaarten en hebben we plezier.
We drinken Masala thee met knoflook, gember en kaneel dit afgewisseld met knoflooksoep. Ik ben overgestapt van dal Bath naar fried Rice met vegetables. Dat laatste geeft me toch iets meer plezier in het eten.

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan om ons voor te bereiden op de laatste etappe van Deurali tot het Annapurna Base Camp. We lopen eerst naar het Machapuchare Base camp wat ongeveer twee uur lopen is en kijken hoe het dan met ons gaat. Dit is een stijging van 500 mrt. Daar acclimatiseren we voor een paar uur en lopen dan naar het Annapurna Base camp wat nog eens twee uur lopen is. Daar verblijven we in een lodge op 4200 mrt. Blijkt dat we last van de hoogte hebben dan verblijven we op Machapuchare Base Camp. Het is een avontuur voor ons dat zijn weerga niet kent. Wat geweldig dit samen met Eric te doen.