Het temmen van de geest
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Cees
13 November 2011 | Nepal, Kathmandu
Vreselijk gekras van kraaien en het krolse gemiauw van katten wekt mij uit mijn slaap. het is zes uur 's morgens en ik bevind mij op mijn hotelkamer in Kathmandu Nepal. In hotel Marsyangdi mandala om precies te zijn. Na een lange vlucht via een tussenstop in Dubai kwamen mijn goede vriend Wim en ik aan op het vliegveld van Kathmandu. rahmani , de medeeigenaar van travelagency Himalayan rock zou ons volgens het reisschema ophalen op het vliegveld. Het reizen verliep zonder noemenswaardige problemen. op Schiphol vistte alleen een oplettende vrouwelijke douanebeambte mijn vlijmscherpe ambachtelijk gefabriceerde handgemaakte knipmes uit mijn handbagage. Daarmee had ik zonder meer de complete bemanning van de Boeing 747 van Arkefly om zeep kunnen helpen en alle inzittenden makkelijk kunnen gijzelen. De vrouwelijke douanebeambte keek me vriendelijk lachend aan en zag meteen dat ik nietvvan het type terrorist ben. rahmani was tegen de afspraak in, in geen velden of wegen op het vliegveld te bekennen. We waren ruimeen uur eerder dan gepland aangekomen en dat uur ook weer snel kwijt geraakt vanwege het regelen van ons visum. eigenlijk was het visum in een vloek en een zucht geregeld nadat we 35 euro hadden neergeteld. de meeste tijd waren we echter kwijt aan het wachten in de rij van over het algemeen in paars en roze gekleurde vijftigers die net als ons aan de voorgenomen innerlijke reis wilden gaan beginnen. vlak buiten de hoofdingang van het vliegveld rook ik een geur die ik herkende. het was een zoete wat branderige lucht die ik kende van mijn reizen naar Nicaragua, een land waar ik al vele malen eerder ben geweest. Buiten de hoofdingang stonden tientallen taxichauffeurs en medewekers van reisburootje te wachten op toeristen die bij hen geboekt hadden. tientallen hielden bordjes en papieren omhoog waarop ze de namen hadden geschreven van de personen die ze op moeten halen om naar het geboekte hotel te brengen. in geen velden of wegen was er een bordje te zie met Cees of Wim. uiteindelijk hebben we rahmani gebeld. het bleek nog een reisgezelschap te zijn vanuit Nederland en de bus was al minstens een kwartier geleden vertrokken inclusief de van bloemen gemaakte welkomst slingers waar ik me zo op verheugd had. Binnen een half uur was er gelukkig een andere bus en na een levensgevaarlijke dollemansrit in het donker dwars door Kathmandu , stonden we in het hotel. een redelijk hotel in een interessante wijk van katmandu. We hebben de volgende ochtend om negen uur afgesproken op het kantoor van Himalayan rock en na ons verslapen te hebben en vijf maal langs het kantoor te hebben gelopen zonder het te hebben opgemerkt konden we om elf uur de zes formulieren invullen om de felbegeerde permits voor Tibet te bemachtigen. Bij de vraag welk beroep mijn partner in Nederland uitoefend had ik de bijna onbedwinbre neiging om in te vullen dat zij pro deo advocaat is bij een mensenrechtenorganisatie maar Rachmani zei dat dat niet verstandig zou zijn wilde ik de Himalaya niet alleen op fotos zien. gewoon maar wiskundedocent dus. Vanmiddag hebben we dhokadurwar. een imponerend oud complex van boedhistische tempels in het hartje van oud kathmandu bezocht . de grote hoeveelheid aan kleuren geuren en geluiden is er werkelijk overweldigend. De uitleg van onze gids rami was volledig en gedegen . met hem zijn we uiteindelijk naar een schildersschool geweest waar mandalas otewel tikas worden gescilderd. Een mandala symboliseerd het boedisme in een magisch gestileerd model volgens strenge boedhistische principes. Om volleerd manadela schilder te worden en de symboliek te kunnen onderwijzen vergt 20 jaar van intensieve studie en training. Na een les boedhisme en een biertje op het dakterras van een door onze gids aanbevolen restaurant met een meer dan fraai uitzicht over het wat mistige katmandou gaan we terug naar het hotel. Morgen moeten we om zes uur opstaan voor onze vlucht naar pokhara. Van pokhara gaat het naar Jomsom met de jeep en Dinsdag de start van de pelgrimstocht naar .Moukthinat . ik merk dat ik zo veel indrukken opdoe dat het moeilijk is om deze weer te geven. mijn hoofd zit vol met allerlei gedachten die vanuit allerlei onverwachte hoeken komen binnendrijven. Waar het in het boedhisme werkelijk om draait is het temmen van de geest. Ik heb nog een lange weg te gaan. Eerst maar eens die naar mouktinath zonder kleerscheuren afleggen
-
13 November 2011 - 17:59
Cilja Zuyderwyk:
Mooi verslag. Heel beeldend, ik reis met jullie mee! -
13 November 2011 - 18:09
Ben:
Gelukkig had douaniere meer kijk op jou dan haar Amerikaanse collega toen jij met een Che Guevara shirt de VS binnen wilde. Ook een bewijs dat de douanebeambten niet met elkaar communiceren. Che en een knipmes is toch echt wel heel verdacht.
Biertje???? Dat helpt je niet echt op weg naar verlichting!
Tem je geest en zorg ervoor dat jejezelf bij de verschillende douanes in toom houdt en..... adem in en adem uit en glimlach!
Groetjes Ben -
13 November 2011 - 19:05
Nout Schepman:
gelukkig niet aangehouden leuk verslag veel plezier
-
13 November 2011 - 20:20
Carry:
Wat een fantastische dag hebben jullie gehad. Niet verslapen................. Veel plezier op jullie volgende etappe. -
13 November 2011 - 20:46
AJ:
't zal jullie ook eens meezitten he! Maar gelukkig zijn jullie beiden keien in het improviseren en elkaar motiveren dus...dat verdriet van het mislopen van het bloemenslingertje zal wel snel verdronken zijn.
Cees en Wim zet hem op maar blijven jullie wel een beetje met de voeten op de grond svp en blijf scherp he want het schijnt er te barsten van die Rahmani's
-
13 November 2011 - 21:26
Henk En Ina:
Hoi Cees ,
We lazen net de beide reisverslagen . Geweldig, zo boeiend jij kunt schrijven. We leven helemaal met jullie mee en we hopen dat jullie deze zo langgekoesterde reis naar alle tevredenheid zullen volbrengen. We blijven het op de voet volgen. Veel plezier .
Groetjes . -
13 November 2011 - 22:11
ARNOLD HENDRIKS:
Succes met het temmen. Erg leuk om jouw smakelijke verslagen te lezen. Ik verheug me op het volgende. -
14 November 2011 - 01:52
Willem Hengelmolen:
Mooi verslag.
-
14 November 2011 - 10:08
Hanno:
Mooi geschreven!
Moest wel lachen omdat ik ruim een jaar terug ook op dat Dhoka Durwar was alleen was er toen toch echt een enorm hindoeïstisch offerfeest (Dasain festival) aan de gang. De grap is dat boeddhisme en hindoeïsme in Nepal zo door elkaar lopen dat het soms lastig uit elkaar te houden is (80% van de bevolking is hindoeïstisch).
Mocht je er trouwens tijd voor hebben als jullie weer in Kathmandu terug zijn, een absolute aanrader is het Pashupatinath tempel complex waar de doden worden gecremeerd. Het is wel vrij heftig wat je daar ziet (zoals heel Nepal aanzienlijk heftiger is dan het 'aangeharkte' Nederland) maar het geeft een prachtig diepgaand inzicht in hoe natuurlijk hindoes met dat soort zaken omgaan. Het best kan je er 's ochtends vroeg naartoe gaan.
Fijne reis en geniet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
