Eén dag voor vertrek

Lieve vrienden

Voor mij is schrijven een prachtige manier om mijn gedachten te ordenen en de door mij opgedane ervaringen en belevenissen te doorleven. Ook dit jaar zullen er zich, gedurende deze absoluut indrukwekkende reis, gevraagd en ongevraagd, allerlei uiteenlopende emoties aan mij opdringen. Ik wil jullie door middel van dit dagboek deelgenoot maken van deze ervaringen Ik kan bijna niet geloven dat dit alweer mijn vijfde reis naar mijn vrienden in Nicaragua is. Want van vrienden mag ik wel spreken. Zo'n drie jaar geleden bezocht Hermana Rebecca nederland en is ze een aantal dagen mijn gast geweest aan de Schaikseweg 38 in Leerdam. In 2008 is Marlene samen met een aantal andere madres op bezoek geweest. Een niet te vergeten ervaring. Rebecca bezocht eind jaren tachtig Nicaragua en kwam in kontakt met Marlene Hernandez, moeder van een verstandelijk gehandicapte dochter. Samen vormen zij de grondleggers van Las Familias Especiales. Een organisatie die ondersteuning biedt aan jongeren met een handicap. Deze reis maak ik samen met een groep leerlingen van Lek en Linge. Een gedreven groep "jeugd van tegenwoordg" die zich gedurende hun verblijf zullen inzetten voor de leden van Las familias. Ik bereidt thuis de laatste zaken voor om goed voorbereid aan de reis te kunnen beginnen. Mijn paspoort blijkt te zijn verlopen en heb met een spoedprocedure een nieuw paspoort aangevraagd, de CV ketel is gisteren gaan lekken waardoor kortsluiting is ontstaan. Ik moet een installateur zover zien te krijgen vandaag een nieuwe te plaatsen. In Alma's auto is maandagavond ingebroken en naast de mobiele telefoon,haar tas en dure rekenmachine zijn ook de huissleutels verdwenen. Ik moet nog even regelen dat alle cilinders van de sloten worden vervangen want thuis komen in een leeg huis is ook zo vervelend. Elk nadeel heeft zijn voordeeel want ik kan vanwege het op dit moment ontbreken van warm water in mijn huis alvast wennen aan de omstandigheden in Nicaragua. Ik hield het vanmorgen onder de douche slechts 1 minuut vol. Helemaal klaar ben ik er dus nog niet voor.Ik zit achter mijn pc en kijk over de polders uit tussen Leerdam en Schoonrewoerd richting Leerdbroek. Buslijn 85 naar Utrecht passeert mijn huis en moet denken aan de oude Amerikaanse schoolbus waarin Hermana Rebecca ons zaterdagavond op zal halen van het vliegveld in Managua om na een rit van twee en een half uur door de bergen in Matagalpa te arriveren. Twee werelden met daartussen een oceaan aan verschillende belevenissen.


Cees Taal